De effecten van jeugdtrauma op onze gezondheid deel twee
In het eerste deel van dit blog vertelde ik over de ACE studies en het belang om jeugdtrauma op vroege leeftijd multi-disciplinair te behandelen. Maar er is meer.
Twee jaar geleden schreef ik over transgenerationeel trauma. Het principe dat het trauma van de ouders wordt overgedragen op kinderen die daarmee dezelfde traumaverschijnselen en klachten ervaren zonder dat ze zelf zijn blootgesteld aan soortgelijk trauma. Daarin vertelde ik over de biologische overdracht van trauma op de ongeboren vrucht.
De biologische overdracht van trauma
De biologische overdracht wordt mogelijk veroorzaakt door het hormoon cortisol. Dit traag werkende stresshormoon zorgt onder andere voor het waak-slaap ritme en kan bij langdurige stress ernstig verstoord zijn. Onderzoek bij kinderen waarvan de moeder bij 32 weken aan trauma werd blootgesteld, toonde vergelijkbare verstoorde cortisol levels aan bij de baby in de leeftijd van 14 maanden tot op 60 jarige leeftijd. (Bowers & Yehuda 2015)
Wanneer trauma niet alleen door gedrag (emoties bij de ouders, het vertellen van verhalen of juist het zwijgen daarover), maar ook via onze biologie wordt overgedragen, dan ontstaat er in de familielijn een patroon van onverwerkte negatieve emoties en blijft daarmee de kans op gezondheidsproblemen bestaan voor alle generaties in die familie. Dit noemen we in traditionele zin dat een ziekte erfelijk is. De biologische overdracht van trauma wordt nog onderschat. Maar weinig artsen vragen zich af waarom of hoe een erfelijke ziekte is ontstaan in een familie.
De ontwikkeling van EFT in de laatste jaren heeft deze nieuwe inzichten omarmt en komt met methoden om niet alleen in het huidige leven van de cliënt een probleem op te lossen, maar ook te kijken naar familiepatronen en daarmee de overgedragen negatieve emoties alsnog in de familielijn op te lossen. Met Matrix Rebirthing bijvoorbeeld kunnen we de emotionele overdracht die in de baarmoeder plaatsvindt oplossen.
Kwantumfysica zet ons denken op z’n kop
We zijn gewend om over ons bestaan na te denken in termen van heden, verleden en toekomst. Dat betekent dat we ervan uitgaan dat dingen opeenvolgend en na elkaar plaatsvinden en niet tegelijkertijd. Toch laat de recente wetenschap van de kwantumfysica ons op een ander spoor zetten. De vraag of licht uit deeltjes of golven bestaat, heeft natuurkundige Max Born beantwoord door te stellen dat ze beide zijn. Hoe een lichtdeeltje zich voordoet, als golf of deeltje, wordt beïnvloed door meting. Onze waarneming verandert de materie in een deeltje of een golf. Zonder te meten, heeft een lichtdeeltje de mogelijkheid het ene of het andere te zijn. Bovendien kan een enkel deeltje zich dan op twee plaatsen tegelijk bevinden. Dit werd aangetoond door het tweespletenexperiment van Young.
De kwantumfysica zet de vaste waarden van de natuurkunde hiermee op losse schroeven. Dat de natuurkunde niet vastligt, maar variabel is en dat deeltjes zich zelfs op twee plaatsen tegelijk kunnen bevinden, is eigenlijk nog moeilijk te bevatten voor ons.
Het kost tijd om het collectieve bewustzijn te veranderen en ervoor te zorgen dat we naast de oude waarheden zoals verleden, heden en toekomst, ook nieuwe waarheden gaan begrijpen die ons oude denken op zijn kop zet.
Wetenschap en spiritualiteit
Bij mij gebeurde dit een paar jaar geleden toen ik een boek las van Ute Kreschmer, 2012 De ziel in de meesterjaren. Ik wist nog niets van kwantumfysica en vond de beschrijvingen in haar boek over het universum en de werkelijkheid voorbij tijd en plaats fascinerend. Door dit spirituele boek kreeg ik een beeld van een werkelijkheid die bestaat uit een groot moment van bewustzijn waarin tijd en plaats samenkomen. Het liet me een mogelijkheid zien dat gebeurtenissen niet na elkaar gebeuren maar gestapeld zijn in dat ene moment van nu. In deze toren van tijd liggen de middeleeuwen niet achter ons, maar onder ons (of boven ons) en zijn ze net zo aanwezig als de huidige 21ste eeuw. Het is een filosofische gedachte om het lineaire denken los te laten maar het haalt de geschiedenis wel dichterbij.
Trauma door de eeuwen heen
Welk effect hebben de traumatische ervaringen van de mensheid uit andere eeuwen dan nog op ons? Welke ideeën zijn nog steeds van invloed op ons denken en dus ons voelen? Vanuit dit perspectief ligt dat dichterbij dan dat we ooit hebben kunnen denken.
Het doet me ook denken aan een column van Robbert Dijkgraaf getiteld: reïncarnatie. Ik heb deze column vaak voorgelezen in mijn trainingen omdat het precies ditzelfde idee beschrijft. Natuurkundig gezien verdwijnt er niets volgens Dijkgraaf, de moleculen waaruit ons lichaam is opgebouwd blijven voortbestaan, in een plant in een steen of in een ander mens.
…‘De atomen waaruit u bestaat zijn allemaal eerder gebruikt. U draagt duizenden atomen in u van bijna ieder mens die ooit heeft geleefd. Zo zit er een snufje Caesar in u en een wolkje Marie-Antoinette…..-Door uw atomen bent u op dit moment live verbonden met ieder organisme dat ooit op aarde heeft geleefd of zal leven!’
Vooral die laatste zin waarmee zijn column ook afsluit omvat alles wat ik al gelezen had in de boeken van Ute Kretzschmar. Dat was een spiritueel boek maar Dijkgraaf is een wetenschapper.
Dat veel mensen een besef over vorige levens hebben, is op basis van dit idee van professor Dijkgraaf dus niet zo vreemd. Of we zelf deze levens hebben geleid, of dat we de energie oppikken van andere levens doet misschien niet ter zake. Het oplossen van trauma, al het trauma is in mijn visie wellicht het proces waarin we als mensheid een taak te verrichten hebben.
