Rietjes, doucheputjes en sokken: wat is jouw relatie-irritatie?
“Waar kan ik je vandaag mee helpen”, vroeg ik mijn cliënt. We werken al wat langer samen aan het oplossen van verschillende situaties uit haar verleden.
“Het klinkt misschien een beetje onnozel (zij gebruikte het woord ‘lullig’), maar mijn man klaagt over mijn rietjes die ik af en toe in de gootsteen laat liggen. Er daar irriteer ik mij aan.”
Ik had zo’n vermoeden dat dit een topje van een ijsberg was. Een typisch voorbeeld van relatie-irritatie. Dus ik vroeg wat haar nog meer irriteerde aan haar man. Toen barstte ze los. “Het is toch vrij oneerlijk dat hij daar steeds over zeurt, want ik doe echt mijn best daar rekening mee te houden. Ik doe dat niet expres om hem te pesten of zo. Maar als hij ’s avonds laat luidruchtig bij mij in bed stapt en ik daar weer wakker van word, heb ik daar ook last van. En dan zeg ik daar niets van. Tenminste, dat probeer ik.”
“Hoe zit dat met die rietjes, vroeg ik. “Nou ja, dat zijn rietjes van mijn smoothie en die vergeet ik weleens in de prullenbak te gooien.” En je man ergert zich daaraan en jij ergert je aan de manier waarop hij in bed stapt, vatte ik kort samen. Het bleek dat er nog veel meer irritaties waren over de meest triviale dingen waarvan beide partners vonden dat de ander daarmee rekening moest houden. Oei, hier werd een flinke boekhouding bijgehouden.
Het gevaar van de relatie-irritatie
Het klinkt ook heel logisch. Je woont samen in een huis en je probeert rekening met elkaar te houden. Schat, zou je voortaan je sokken in de wasmand willen gooien en niet in de slaapkamer laten slingeren? Lieverd, zou je alsjeblieft je haren uit het doucheputje willen halen zodat ik niet weer de boel moet ontstoppen? Je vraagt het een keer, twee keer en dan ga je tellen: dit is al de tiende keer dat ik die sokken in de mand moet gooien. De lijstjes worden bijgehouden en daarmee begint het boekhouden. Weer een vinkje achter je naam.
En het blijft niet bij sokken of haren in doucheputjes. Je ziet ook andere dingen die hij nalaat. Je ziet meer dingen aan haar waar jij je aan ergert. De lijsten worden steeds langer en zonder dat je er erg in hebt zie je alleen nog maar wat de ander NIET doet en wat hij of zij volgens jou wel zou moeten doen als hij/zij echt van je houdt. Voilà, de relatie-irritatie begint jouw relatie te ondermijnen.
Hoe los je het op?
Ik begon met mijn cliënt eerst maar eens te kloppen op alle irritatie die ze voelde. Die ontaarde al snel in boosheid en het idee dat hij geen rekening hield met haar. “En dan moet ik ook nog ‘sorry’ zeggen!”, riep ze. We klopten alle emoties naar een aanvaardbaar niveau.
“Als je nu terugdenkt aan zo’n moment waarop hij met veel lawaai in bed stapt, vroeg ik, wie heeft er dan een probleem?”
“Nou ja, ik! Want ik moet vroeg op en als ik wakker word, slaap ik niet meer in ben ben ik een wrak de volgende morgen op mijn werk”
“En welke opties heb je om je eigen probleem op te lossen?”
“Tja, hem vragen zachter te doen.”
“Werkt dat?”
“Nee, want dat heb ik al vaak gezegd.”
“Welke opties heb je nog meer als jij degene bent die hier een probleem heeft?”
“Ik zou een paar keer per week op de logeerkamer kunnen gaan slapen…Maar dat vindt hij niet leuk.”
“En wiens probleem is dat?”
“Ehhhh, zijn probleem?”
Als je het steeds op het bordje van de ander legt
Ze begon te zien dat de last die ze van elkaars gedrag hadden, steeds op elkaars bordje werd gelegd waardoor ze in een systeem van verwijten en irritatie terecht waren gekomen. Natuurlijk hebben we veel over voor onze partner en proberen we er echt aan te denken om dat dopje op de tandpastatube terug te doen. Maar ja…. Waar we heel ongelukkig van worden in onze relatie is te verwachten dat de ander verantwoordelijkheid neemt voor onze problemen. Ik irriteer me aan jou en jij moet dat oplossen. Als jij nu maar je gedrag aanpast, dan heb ik er geen last meer van. Die projecties vertroebelen onze communicatie en maken ons machteloos en afhankelijk. Want zolang je partner zijn irritante gedrag volhoudt, kun jij niet gelukkig zijn.
Verantwoordelijkheid nemen en een verzoek doen
Het goede nieuws is dus dat je wel degelijk je irritatie kunt oplossen als je verantwoordelijkheid wilt nemen voor je eigen aandeel. Wie heeft hier nou een probleem? Als je die vraag kunt beantwoorden met ‘ik’ dan heb jij echt zelf de mogelijkheden om dergelijke irritaties op te lossen. We zijn geen kinderen meer die bij elk wissewasje een kusje van papa of mama nodig hebben, toch? Maar in feite is dat wel wat er gebeurt. De corrigerende partner gedraagt zich als ouder en de andere partner voelt zich terechtgewezen als een klein kind. In een volwassen relatie neem je verantwoordelijkheid voor je eigen problemen maar kun je wel een verzoek indienen. Mijn cliënt begon nieuwe mogelijkheden te zien om dit probleem op te lossen.
“Goed, Yvonne, ik kan op de logeerkamer gaan slapen, maar wat moet ik zeggen tegen hem als hij weer zeurt over mijn vergeten rietje in de gootsteen?”
Ik besloot haar een suggestie te geven. “Bijvoorbeeld; schat wat vreselijk naar voor je dat jij je daar zo aan irriteert. Maar zou je zelf dat rietje in de prullenbak willen gooien als ik het vergeet?” En ik gaf haar een knipoog. Toen begon ze te lachen. En ik lachte mee om de hilarische situatie van dit soort relatie-irritaties.
PS Mijn cliënt heeft toestemming gegeven haar verhaal anoniem te delen.
